De 28-jarige Robin heeft na jaren van geestelijke mishandeling de kerk verlaten. Als kind wist hij al dat hij homoseksueel was. Zijn omgeving was hier echter tegen met alle gevolgen van dien. 23 jaar lang praatte hij met niemand over zijn geaardheid en dit leidde tot depressiviteit en chronische lichamelijke klachten. Ik sprak Robin over deze lastige tijd.
Robin voelde zich als kind al anders dan de rest binnen en buiten de kerk. ,,Vanaf het eerste moment van mijn leven dat ik me kan herinneren, weet ik dat ik homo ben. Ik zat op een christelijke basisschool en kreeg in de loop van de jaren door dat ik anders was dan dat de bedoeling was. Ik weet nog dat mijn juf ging trouwen en wij als klas waren uitgenodigd. Ik was de enige die niet ging omdat mijn ouders dat niet wilden. De reden daarvoor was dat mijn juf ging trouwen met een vrouw. Dit was het moment dat ik begon te merken dat het vallen op hetzelfde geslacht niet de bedoeling was. Toen ik onder druk had besloten om niet naar de bruiloft van mijn juf te gaan, beloonden mijn ouders mij met 50 gulden. Ik was zo ontzettend jong dat ik alleen maar blij kon zijn met het geld en niet meer nadacht over waarom ik dit had gekregen. ‘’
Sloeg in als een bom
Robin heeft zijn verhaal eerder gedeeld met RTL-nieuws, maar niet het hele verhaal verteld. In het interview schreef hij dat zijn ouders het redelijk goed oppakten Dit bleek echter anders te liggen. ,,Ik heb mijn ouders pas als laatste verteld dat ik op jongens val, toen was ik 23 jaar. In die tijd was dat een bom die uitbarstte binnen de familie. Het scheelde al dat ik destijds niet meer thuis woonde. Ik weet nog goed dat mijn moeder berichtjes stuurde over een man die wegging bij zijn vrouw omdat hij op mannen viel. Uiteindelijk ging hij toch weer terug naar zijn vrouw omdat hij het niet kon verantwoorden aan het geloof. Mijn moeder vertelde dit onder het mom van: ik heb hier respect voor. ‘’
Geen contact met ouders
,,Thuis werd er verder niet over gepraat en deden mijn ouders alsof het er niet was. Ik woonde niet thuis en aan mij was niks te merken. Op Facebook mocht ik niets plaatsen over een onderwerp wat te maken zou hebben met mijn homoseksualiteit. Want zij zagen dit als een bekritisering op het geloof, moet je nagaan, ik was 23 hè. Uiteindelijk heb ik geprobeerd om met mijn ouders verzoening te verzoenen. Ik heb voorgesteld om mijn ouders op de hoogte te stellen van mijn datingervaringen. Dit heb ik gedaan zodat ze eraan konden wennen. Maar elke keer dat ik er iets over vertelde, reageerden zo lelijk dat ik er niet met hen over wilde praten. Later kwam ik mijn huidige verloofde tegen, wij hebben toen een foto van ons samen naar mijn ouders gestuurd. Dit werd destijds zo slecht ontvangen dat we twee jaar lang geen contact met elkaar hebben gehad. En als er iets van contact was, dan was dat over de mail met vragen als: ‘jij hebt onze boormachine nog. Zou je die per post op kunnen sturen?’ ‘’
Na twee jaar vond Robin het genoeg geweest en is hij op een vrije woensdag naar zijn ouders gegaan. ,,Ik ben naar binnengelopen en ben met mijn ouders in gesprek gegaan. In het eerste uur dat ik daar was, deden mijn ouders wat religieuze mensen wel vaker doen. Doen alsof er niet aan de hand is, allemaal onder Gods glorie. Na een uur hebben we het over de hele situatie rondom mijn coming-out gehad. Ze gaven aan dat ze meer tijd nodig hadden om het te accepteren. Twee weken later nam ik mijn vriend mee naar mijn ouders en ze vinden hem inmiddels leuker dan mij.’’
Ziek van het geloof
Robin had het niet alleen lastig met het gevoel dat hij niet zichzelf kon zijn, hij ontwikkelde ook depressiviteit. ,,Ik onderdrukte mijn gevoelens en ik kon er met niemand over praten. Daarnaast is ook uit wetenschappelijk onderzoek gebleken dat als je depressief bent, je er ook lichamelijke klachten door kunt ontwikkelen. Vanaf mijn 15de was ik chronisch nek en rug patiënt. Tot op de dag van vandaag ben ik hier nog van aan het revalideren. Het geloof bracht mij niet alleen geestelijke mishandeling, ik ben er ziek van geworden. De geaardheid laat de andere kant zien van het geloof die niet zichtbaar is. Dit wordt achter gesloten deuren besproken. Er wordt niet gezien dat het geloof een beetje raar is. Ik geloof liever in iets waarbij alles oké is en doen waar je jeoed bij voelt. In de Bijbeltaan teksten waarvan men in de kerk zegt dat je dat in de context moet plaatsen. Er staan bijvoorbeeld uitspraken in de bijbel dat het een gruwel is als een man het bed deelt met een man, dat was de Romeinse tijd. Hiervan is de context dat mannen het met elkaar deden om te laten zien wie de sterkste man was. Dit soort activiteiten zijn een gruwel en dat klopt want die mannen sliepen met elkaar, maar niet vanuit liefde. En seks is bedoeld voor liefde maar met wie dat is maakt niet uit. Met dit voorbeeld wil ik aangeven dat christenen niet alles in de context willen zien. Het feit dat ik erop werd aangesproken is eigenlijk al tegen de Bijbel’’
Veel jongens die in de kerk aangeven dat ze op hetzelfde geslacht vallen, worden aangeraden aan conversietherapie doen. Dit heb ik niet gedaan. Ik zat in een groepje in de kerk waar allerlei thema’s besproken werden. Ik merkte toen al dat ik er behoefte aan had om erover te praten en dit heb ik ook geprobeerd. In die gesprekken zei ik dan niet dat ik gay ben, maar dat ik niet zeker wist of ik op vrouwen val. Toen werd gezegd dat ik dit één-op-één moest bespreken. We spraken af in het bos en daar werd verteld dat als ik met Jezus hand in hand wilde lopen, ik geen homo kon zijn.’’
