Ze wilt graag juf worden op een basisschool. De 20-jarige studente Lieke studeert aan de pabo in Eindhoven. Lieke heeft hEDS, een bindweefselaandoening. Hierdoor is het voor haar niet mogelijk om te werken naast haar studie. Daarom krijgt ze Individuele Studietoeslag (IST) van de gemeente waar ze woonachtig is. Dit horen studenten met een medische beperking te krijgen die niet kunnen werken naast hun studie.
Het is al moeilijk genoeg
“Jongeren met een medische beperking die studeren hebben het al moeilijk genoeg. Dit onderwerp moet meer aandacht krijgen bij gemeentes. Al helemaal in deze tijd.” Lieke krijgt nu in haar gemeente, Eindhoven, gelukkig ‘iets’ waar ze erg blij mee is. Wel vindt ze het super oneerlijk geregeld. De een krijgt 300 euro of meer, de ander veel minder en dan zijn er ook nog studenten die helemaal niks krijgen. Hier moet echt verandering in komen volgens Lieke.
Door haar beperking is ze regelmatig erg moe en veel reizen is hierdoor niet meer mogelijk. Daarom woont ze sinds kort op kamers in Eindhoven voor haar studie. Ook loopt Lieke twee dagen per week stage wat haar veel energie kost. Ze wil later graag juf worden op een basisschool. Dit werk is voor haar fysiek haalbaar, wel erg vermoeiend. “Daarom ben ik iets gaan studeren met een toekomstperspectief voor mij. Gelukkig vind ik juf zijn ook nog eens heel leuk.” Lieke woonde eerst in een andere gemeente. “Bij het verhuizen was de IST wel een obstakel. Hier in Eindhoven ontvang ik minder IST dan in mijn vorige gemeente. Daarbij komen nog de hoge kosten van de kamerhuur. Dus minder inkomsten en meer kosten.”
Ze begrijpen mij niet
Lieke vindt het lastig om mensen te vertellen over haar aandoening, ze begrijpen het vaak niet. “In het verleden heb ik meegemaakt dat mensen reageren met; jij hebt niks, ik zou dat ook wel willen. Lekker niksen en toch geld binnenkrijgen. En dan denk ik altijd; ik had liever een bijbaantje gehad, ik vind werken hartstikke leuk”, zegt Lieke. Die mensen begrijpen het gewoon niet. Lieke zegt dat het al moeilijk genoeg is voor haar en als anderen er dan zo op reageren maakt dat het nog lastiger. Door de reacties uit het verleden vertelt ze nu bijna niet aan anderen over haar situatie. Ook in haar studentenhuis vindt ze het lastig. Gelukkig krijgt ze af en toe hulp van huisgenoten met bijvoorbeeld koken of boodschappen doen. “Ik merk dat je gewoon heel erg afhankelijk bent van anderen om je heen. En dat is lastig want je wil heel graag alles gewoon zelf kunnen doen.”