“Niet de kwantiteit maar de kwaliteit van de labels er toe zou moeten doen”

Eerstejaars journalistiek student Melchior Homurg (25) woont al zijn hele leven in Zwolle.

Hoe zou je je seksuele oriëntatie beschrijven?

Ik zou het beschrijven als zoekende. Ik denk niet dat je seksuele oriëntatie iets statisch is, zoals sommige mensen geloven. Ik heb lang gedacht dat ik homoseksueel was. In de laatste twee jaar ben ik erachter gekomen dat ik mij ook aangetrokken kan voelen tot vrouwen. Ik heb mij gerealiseerd dat het niet allemaal zo statisch is.

Heb je het idee dat er door de jaren heen meer labels en seksuele oriëntaties zijn bijgekomen?

Ja zeker, je hoort steeds meer termen voorbij komen, dezen hebben echter nog geen opstap in onze LHBTI-community, en dat vind ik maar goed ook. Het lijkt me voor de gemiddelde burger een beetje te ver van waar ze bekend mee zijn. Maar de afgelopen jaren zijn er ook meer seksuele oriëntaties bijgekomen die steeds meer genormaliseerd worden, zoals panseksualiteit bijvoorbeeld.

Wat is jouw mening hierover?

Ik denk dat niet de kwantiteit maar de kwaliteit van de labels er toe zou moeten doen, alleen in de realiteit is het een stuk ingewikkelder. Als iets omarmt wordt als een bepaalde smaak, in dit geval een seksuele oriëntatie, ligt er evident meer in- en uitsluiting op de loer. En het pragmatische is dat tegen wil en dank uitsluiting zal voordoen. Wishful thinking zou natuurlijk zijn dat het helemaal niet meer nodig is om je oriëntatie zo expliciet te noemen, maar in onze maatschappij spelen labels een grote rol, het lijkt bijna een doel op zich.

Heb je dan het idee dat mensen te veel in hokjes denken?

Ja dat denk ik zeker, niet omdat ze dat perse willen maar omdat wij in een maatschappij leven die daar om vraagt. Ik denk dat we de vraag moeten stellen of het kwalitatief is dat we dat doen. Ik denk dat er kwalitatief met hokjes omgegaan kan worden, maar dat dit lang niet altijd gebeurt.

Zou je kunnen zeggen dat al die labels zorgen voor een wij tegen hen mentaliteit?

Ik denk dat dat risico zeker op de loer ligt. Er is veel sociale wetenschap over dit thema. Daar leren we onder andere uit dat het pas voor problemen zorgt als het om een serieus percentage gaat. Dus ik denk dat het nog heel erg mee valt en niet zoveel schade zal doen.

Het is toch een feit dat als het gaat om bijvoorbeeld etnische minderheden, dat pas wanneer deze minderheid groter is dan 10% van het totaal dat het dan pas in botsing komt met de meerderheid. En als je dit betrekt tot de LHBTI-community, die ligt te ver onder die 10%;  Zeker de deelgroepen, dus die zullen niet onder serieuze problemen komen te staan.

Dit artikel is onderdeel van een serie die bestaat uit meerdere portretten. Ben jij benieuwd naar de andere portretten? Druk dan op de onderstaande links:

Uit de kast in 1990: zo gemakkelijk nog niet

“Labels zijn ontstaan als communicatief middel”

”30 jaar geleden hadden ze mij voor gek verklaard”

“Dat hokje gaf mij een bevestiging over mezelf”