De legende van Amsterdam

Vier keer per week staat ze voor Amsterdam Centraal of op de Dam luidkeels het woord van God te verkondigen, al twintig jaar lang. Johanna (60) leeft van haar bijstandsuitkering om zo haar hele leven aan Jezus te wijden. Dit doet ze met een enorme passie, zelfs boven het geluid van de bouwwerkzaamheden bij het station is ze nog steeds te horen. Ondanks de vele moeite die evangelisten doen, lijkt het alsof Nederlanders steeds minder interesse in geloof hebben. Volgens het CBS zegt 54 procent van de bevolking niet te behoren tot een kerk of religieuze organisatie. Straatevangeliste Johanna en haar gitarist André zeggen dat juist nu in deze moeilijke tijden geloof zo belangrijk is. 

Waar komt jouw passie vandaan om hier dag in dag uit te gaan staan? 

Johanna: ‘Mijn liefde voor Jezus. Jezus heeft al zijn volgelingen opgeroepen om het evangelie te verspreiden. Hij wil dat alle mensen zich bekeren zodat niemand verloren gaat. Hij stopt niet tot dat gebeurt.’ 

Jij ook niet? 

Johanna lacht: ‘Nee, ik stop ook niet tot dat gebeurt.’ 

Heb je het gevoel dat Amsterdammers een beetje open staan voor jouw boodschap? 

‘Je hebt natuurlijk veel mensen die gewoon langslopen. Er zijn ook soms daklozen die hier rondlopen en toch naar ons toekomen omdat ze nieuwsgierig zijn, dan leer je ze steeds beter kennen. Maar slechte reacties horen er natuurlijk ook bij, er zijn wel eens mensen geweest die op me spuugden enzo . Maar dat soort dingen houden me niet tegen, hoor. Dat wordt je ingefluisterd door de duivel, die zegt: ‘Ga toch niet de straat op, die mensen luisteren toch niet!’ Ik zeg dan rot op duivel. Ik ga gewoon voor Jezus.’ 

Oh, wat erg. Word je hiervoor betaald door een bepaalde kerk of organisatie? 

‘Nee, ik heb gewoon een uitkering! Wij staan hier al heel lang zelf. Soms gaan we wel naar de Dam met een groot team. Die mensen zijn van allemaal verschillende kerken. Je hebt gereformeerde kerken, katholieke kerken, maar dat maakt niets uit. Het gaat gewoon om eenheid met Jezus.’ 

André de gitarist breekt in. Hij stond al een tijdje naast Johanna en zegt dat hij graag zijn verhaal wil vertellen over hoe hij over zijn drugsverslaving is heen gekomen door zijn geloof.  

André: ‘Tegenwoordig studeert iedereen en je hebt steeds betere wetenschap en dat soort dingen, je kunt daarmee niet bewijzen dat God bestaat. Maar je kan hem wel ervaren. Ik zat vroeger heel erg in de drugsscene waardoor mijn leven totaal de verkeerde kant op ging. Op een gegeven moment ging ik gewoon op mijn knieën en vroeg ik: ‘God, als je daar bent, geef antwoord.’ Ik kreeg meteen een gevoel van rust over me heen. En sindsdien is Jezus mijn beste vriend geworden en ben ik dit gaan doen. Je merkt gewoon dat mensen liefde nodig hebben. Laatst kwam er zo’n zwerver naar me toe om me opeens een enorme knuffel te geven. Ik dacht zo van: laat die corona maar, God beschermd me wel. Ik hoop dat iedereen Jezus in zijn hart neemt. Het is zo belangrijk in deze tijd, mensen zijn zo eenzaam.’ 

Ik word er heel blij van dat jullie hier zo veel vreugde van hebben. Ik ben zelf niet gelovig, het klikt gewoon niet in mijn hoofd dat er een all knowing wezen boven ons is. Het is inderdaad moeilijk om er in te geloven als er geen bewijs voor is. Er zijn veel mensen waarbij geloof gewoon niet past, ik denk niet dat dat betekent dat deze mensen automatisch ongelukkig zijn. Hoe staan jullie daar tegenover? 

Johanna geeft mij een van haar pamfletten. ‘Ik geef je dit even voor de zekerheid’, zegt ze. ‘Je moet zelf kiezen voor Jezus.’ 

Ondanks dat ze niet op de foto wilde, zullen de meeste Amsterdammers naar aanleiding van dit interview wel weten wie zij is.