Dirk Hakze: ‘Als je stilstaat, word je op je smoel geslagen’

ELST – 500 doeken in rijen naast elkaar op het veld. Allemaal geschilderd door verschillende kunstenaars. Het is een lastige logistieke puzzel, zoveel mensen en zoveel bewegende delen, maar voor Dirk Hakze is het als muziek in zijn oren. Door zijn bewogen leven heeft hij veel bijzondere figuren leren kennen en dat uit zich hier op het veld.
Dirk is geboren in het waterrijke Sneek. Op zijn zesde gaven zijn ouders hem zijn eerste schildersdoos. Dat sloeg goed aan want op zijn elfde begon Dirk de zeilbootjes te schilderen die hij zo vaak zag in zijn geboortestad. Toen was zijn werk al erg gewild want elke echte Snekenaar kan zeilen, volgens Hakze. Zijn vader zag de vraag toenemen en al snel werd tegen Dirk gezegd dat hij maar moest stoppen met verkopen, ‘anders zou ik de rest van mijn leven zeilbootjes schilderen.’ Dit was uiteindelijk een vooruitziende blik geweest van zijn vader, want misschien had Dirk dan nooit de projecten kunnen doen die hij nu wel doet. Dan was ook ‘The Colorfield Performance’ in Park Lingezegen er nooit geweest.

Hakze komt uit een creatief nest: ‘zo nu en dan steekt er iemand de kop omhoog en gaat iets doen wat niemand verwacht.’ Zijn zoon is animator voor Disney, zijn dochter schrijft en zijn neef was clown in het circus. Dirk had veel bewondering voor hem: ‘als kind wilde ik ook een domteur worden.’ Hij is later ook terecht gekomen bij het Oerol Festival dat ook een beetje op een circus lijkt volgens Hakze.
Toch is hij blij met zijn gekozen vak als beeldend kunstenaar. De totale vrijheid, dat is wat hij zo fijn vindt aan zijn beroep. Dit komt echter niet vanzelf: ‘Alles wat ik heb gemaakt, heb ik voor moeten vechten. Niemand zit namelijk te wachten op Dirk Hakze’, zegt hij stellig. Zijn grootste advies aan ons is daarom: ‘blijf altijd bewegen. Als je stilstaat word je op je smoel geslagen.’
Door juist die instelling heeft hij minder last gehad van de coronacrisis dan sommige andere mensen. Hij zit niet snel in een sleur en daar heeft hij zijn persoonlijkheid in mee. Ook haalt hij zijn inspiratie uit zijn nieuwsgierigheid en dat is in principe een bodemloze put.
Lang niet iedereen kan omgaan met de onzekerheid die gepaard gaat met de vrijheid van een kunstenaar, maar Dirk zou niet anders willen: ‘Het is absoluut geen straf om te doen wat ik nu doe, maar er moet wel een hoop strijd voor worden geleverd.’ Gelukkig is dat iets waar Dirk zijn veel voldoening uithaalt: ‘ik heb heel vaak in mijn busje gezeten met een grote ‘smile’ op mijn gezicht en dan vraag ik mezelf voor de zoveelste keer af: hoe heb ik dit nou weer voor elkaar gekregen?’
Luister ook de audioreportage waarbij Dirk je meeneemt langs de schilderijen van ‘The Colorfield Performance’.
Beeld door: Mai-Lin Steegers