Het taboe rondom abortus: “Ik wil dat het genormaliseerd wordt om over te praten”
beeld: Stichting Schreeuw om Leven
“Ik vind dat iedereen altijd is van “Dit is mijn mening en Nederland is een vrij land”, Prima! Maar niet alles moet maar onder een mening verscholen worden als je daarmee andere mensen van hun vrijheid ontneemt.” Noa van der Kaay (25) heeft een uitgesproken mening over anti-abortus demonstraties vlak voor de abortusklinieken. Noa onderging zelf drie jaar geleden een abortus. Eerst praatte ze hier liever niet over omdat ze dacht het recht niet te hebben om er verdrietig over te zijn, maar ze kwam er al snel achter dat praten juist helpt.
Voor- en tegenstanders
Abortus is al jaren een gevoelig onderwerp waar veel discussie over wordt gevoerd. De tegenstanders van abortus, genaamd pro-lifers, komen op voor het ongeboren leven terwijl de voorstanders van abortus, ook wel pro-choicers genoemd, opkomen voor het recht van vrouwen om te kiezen. Tegenstanders organiseren demonstraties om abortus tegen te gaan en het in Nederland weer verboden te maken. Zo zijn er acties waarbij ze voor abortusklinieken gaan staan om vrouwen die daar naar binnen gaan te confronteren met hun keuze en ze te informeren over andere opties. In juli oordeelde de rechtbank in Haarlem dat “Tegenstanders het recht niet hebben om vrouwen die een abortuskliniek willen bezoeken, aan te spreken of proberen ze van gedachte te veranderen.”
Verbod
In Arnhem heeft burgemeester Ahmed Marcouch van deze nieuwe regeling gebruik gemaakt. Er mag binnen een straal van 500 meter rondom een abortuskliniek geen promotiestandplaats meer worden ingenomen zonder vergunning. Marcouch had allereerst aan de demonstranten gevraagd om niet meer recht voor de kliniek te gaan flyeren. De tegenstanders hadden aangegeven hiermee te stoppen, toch gingen ze later met flyers weer voor de kliniek staan. Naar aanleiding hiervan besloot Marcouch te verbieden om zonder vergunning te flyeren binnen een straal van 500 meter rondom de abortuskliniek.
Stichting Schreeuw om Leven
Volgens Chris Develing van stichting Schreeuw om leven, zijn er vele manieren om voor hun fisie op te komen. Zo organiseren ze een stille Mars voor het leven en staan ze op verschillende beurzen. Develing zegt dat juist de demonstraties voor abortuscentra belangrijk zijn omdat vrouwen hier regelmatig ingaan op hun hulpaanbod. “Hierdoor zijn al vele kinderen gered, als ik dat zo mag noemen”. Op de vraag of deze demonstraties niet te intimiderend zijn voor de vrouwen antwoord hij dat dit een aanname is die de media hun lezers en kijkers voorhouden. “Die aanname moet eerst onderzocht worden” zegt Chris Develing. Ook zegt hij dat er nog nooit ook maar één vrouw is geweest die met de hulp van stichting Schreeuw om Leven haar kindje hield en hier achteraf spijt van had. “Er zijn wel vrouwen die de abortus lieten doorgaan en zeggen: ‘hadden jullie die dag maar voor de deur gestaan’”, aldus Develing.
Normaliseren
Noa van der Kaay kijkt heel anders naar dit soort demonstraties, zij vindt juist dat deze demonstraties niet helpen. Noa heeft drie jaar geleden zelf een abortus ondergaan en had ook te maken met demonstranten voor de kliniek toen ze naar haar afspraak ging. “Als jij besluit om dit alles te ondergaan en je komt dan bij de kliniek en je krijgt dingen te horen zoals: ‘Dit is moord’, dan drukt dat best wel een stempel.” Volgens Noa kunnen vrouwen door dit soort demonstraties denken dat wat ze doen verkeerd is, waardoor zij er niet meer over willen praten. Ze hoopt juist dat vrouwen open over dit onderwerp durven te praten. “En dan bedoel ik niet dat iedereen die een abortus is ondergaan dat van de daken moet schreeuwen, ik wil alleen dat het genormaliseerd wordt om er over te praten”, voegt ze hier aan toe. Het Humanistisch verbond heeft nu een campagnepagina gelanceerd genaamd Open over abortus. Met deze campagne hopen ze te bereiken dat Nederlanders meer gaan praten over abortus om het taboe er omheen te doorbreken.
Waar ligt de grens
Abortus blijft een lastig onderwerp. Er zijn twee groepen die recht tegenover elkaar staan, met allebei een keiharde mening. De vraag is nu in hoeverre ze elkaar in hun waarden laten. Gemeentes mogen zelf nu dus een keuze maken over waar zij vinden dat de grens ligt als het gaat om demonstreren. Is het nog verantwoord om vrouwen recht voor de kliniek te confronteren, of redden pro-lifers doormiddel van deze demonstraties juist het leven van vele kinderen die het recht hebben op leven? Het is hoe dan ook niet eenvoudig, zegt ook Noa van der Kaay. “Je wilt niet in die positie komen om die keuze te moeten maken.”
