Kajillionaire: Disfunctionaliteit als punt van verbinding

RECENSIE – De wereld is corrupt en alles is beter dan in handen van het systeem vallen, zelfs als je daarvoor moet oplichten. Dat is de perceptie van “Old Dolio” en haar ouders. De wereld van Old Dolio lijkt op die van ons, maar is compleet anders; het is een harde wereld waar liefde als zwakte wordt gezien.  De “normale” wereld, waar kwetsbaarheid en genegenheid mensen verbindt lijkt ver weg, maar dan loopt de groep de bruisende Melanie tegen het lijf. 

De film is geregisseerd en geschreven door Miranda July. Naast filmmaakster is ze actrice, kunstenaar, zangeres en auteur. Deze ervaring met andere kunstvormen voeden haar unieke kijk op filmmaken. De personages en relaties in de film zijn intrigerend, verassend en het beste deel van deze film. Old Dolio en haar ouders doen en denken niet zoals wij. Door deze onvoorspelbaarheid blijf je kijken. De ongemakkelijkheid tussen de personages die niet fuctioneren als “normaal”, fascineert July, zei ze tegen “Criterion”: “Dan wordt disfunctualiteit juist het punt van verbinding”.  

Evan Rachel Wood’s vertolking van Old Dolio is werkelijk transformerend. Ze is bekend van de hit-serie “Westworld”, maar ondanks haar kenmerkende rol is ze niet meer terug te herkennen in “Kajillionaire”.   

Gina Rodriguez vertolkt een type rol waar ze al bekend mee is namelijk, één met grote hoeveelheid ‘like-ability’. Dit zie je terug in haar werk voor “Jane The Virgin” en “Someone Great”.  

Wat ook benoemd mag worden is de authenticiteit van de film. Door een mooie mix van vervreemding, humor en symboliek, voelt deze film uniek en verfrissend.