Snow is falling, all around me

Het was een onrustige nacht. Met moeite word ik wakker. Mijn ogen kunnen elk moment weer dichtvallen, zo moe ben ik. Het is nog donker in de kamer. De woonkamer, want daar sliep ik, op de bank, met mijn vriend naast mij.

Er is gelukkig een lichtpuntje. Vannacht is er namelijk wat bijzonders gebeurd. Wat ben ik benieuwd zeg. Hup, je bed uit Karin. De rolgordijnen gaan open en ik kijk naar buiten. Wauw. Alles is wit. De straat, de huizen, de winkels, de muren en alle bomen… Het lijkt wel alsof ik in een andere wereld ben beland. Wat heb ik zin om nu de slee te pakken en, net zoals vroeger, sneeuwpoppen te maken.

Er zijn mensen op straat, die nog nét niet wegwaaien. Opeens komt het besef dat ik hier straks ook doorheen moet, maar dan fietsend. Shit, het zal wel heel glad zijn. Ik heb geen keuze, dus laat ik mij maar goed inpakken en gaan….

Ik stap op de fiets en probeer mijn stuur zo goed mogelijk vast te houden. Er is her en der wat gestrooid, maar niet genoeg om met een gerust hart te fietsen. Ik hoef maar vijf minuten te fietsen, maar wat kijk ik hier tegenop zeg. Ik krijg rillingen door de gure wind in mijn haren en waait vervolgens mijn jas in. Ik zie kinderen spelen met de sneeuw. Ze gooien sneeuwballen naar elkaar en zitten gierend op een slee. Het ligt zelfs een laagje ijs in plaats van water. Zouden we dan binnenkort kunnen schaatsen?

Ik kom amper vooruit. Én dat met een elektrische fiets nog wel. Door het gladde fietspad, kom ik half zigzaggend vooruit. Het is koud. Ik voel mijn handen en voeten niet meer. Dit weer ben ik niet meer gewend. Het voelt als -20 graden, wat ook de voorspelling zou zijn. Nou weermannen, jullie hebben gelijk!

De sneeuw, die alle kanten op gaat, plakken aan mijn jas. Ik zie helemaal niks. De vlokjes vliegen steeds mijn gezicht in, waardoor mijn ogen als een idioot aan het knipperen zijn. In mijn hoofd speelt het liedje “snow is falling, all around me. Children playing, having fun…” af. Dat maakt mij blij. Er zijn veel mensen aan het wandelen. Met een kop koffie of thee in de hand proberen ze toch van dit uitzonderlijke weer te genieten. Gelijk geef ik ze. Misschien moet ik ook maar gaan wandelen. Ik ben er al gauw klaar mee. Zo duurt het nog langer. Ik wil op dit moment zo snel mogelijk thuis zijn. Lekker warm.

Toch geniet ik wel van het weer. Het is een helse tocht, maar alles beter dan regen. We moeten de sneeuw omarmen. Het is niet praktisch, maar wel prachtig om naar te kijken. En wat zijn nou een paar dagen van je leven? Helemaal niks.