Ik ben het demonstreren zat

Af en toe lijkt het als of heel Nederland aan het demonstreren is. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik het niet zo goed begrijp. Toen ik een jaar of twaalf was ging ik graag de discussie aan met mensen die anders dachten. Ik wilde overtuigen en belangrijker in mijn ogen: het lukte mij ook. 

Tegenwoordig doe ik het niet meer. Ik heb een keer iets geleerd over dat iedereen anders mag denken en dat dat prima is. Dat is tenslotte democratie. 

Onderwerpen waarover gedemonstreerd wordt gaan in essentie ook over anders denken. En het zal in zeker opzicht ook wel nodig zijn, anders ging men niet demonstreren. Gisteravond bij OP1 zaten er wat vrouwen aan tafel die in gesprek gingen over intimidatie bij vrouwen, vrouwen die worden lastiggevallen door mannen. 

Laatst liep ik in Amsterdam toen twee mannen aan mij vroegen of ik ook een sigaretje voor ze had. Ik antwoordde vriendelijk: “Nee, ik rook niet, dus helaas.” Wat ook echt zo is. Vervolgens hoorde ik: “Maar u bent wel een hele mooie dame hoor”, “ja” zei de ander, “een hele mooie dame”. “Nou heren, ik ben pas negentien lentes jong”, dacht ik. Ik voelde me niet geïntimideerd of iets in die richting. Het enige wat ik dacht was: “daar gaan we weer.” Gewoon omdat ik er een beetje ongemakkelijk van wordt. Niet omdat het mannen waren, bij een compliment van een vrouw had ik me even ongemakkelijk gevoelt. 

Ik wil op geen enkele manier suggereren dat het overdreven is om te demonstreren tegen intimidatie van vrouwen puur omdat ik me in dit geval niet geïntimideerd voelde. Ik fiets ook niet altijd met plezier door een minder ontwikkelde wijk in Leeuwarden. Maar eigenlijk slaat dat in mijn geval nergens op. Als ik me ergens meer veilig voel dan thuis is het wel in mijn eigen stad, waar ik het grootste gedeelte van de mensen herken of ken. 

En ‘app me als je thuis bent’, is dat niet iets wat er gewoon ingesleten is? Is het niet dat wij vrouwen wat bewuster zijn en wat meer op elkaar passen, dan de mannen dat doen? 

Laten we eerlijk zijn; de kans dat er iets gebeurt met een vrouw door toedoen van de man is wel 10x groter dan andersom. 

Maar waarom dat demonstreren dan? Is dat omdat er niet over gesproken kan worden of omdat het zo ernstig is? Ik snap het gewoon niet. Tegenwoordig kan demonstreren ook heel vredig, dat zie je bijvoorbeeld in Polen. Je kunt je afvragen of het dan wel effectief is. 

Hoe dan ook is verandering in mijn ogen iets goeds. Naarmate de tijd verstrijkt in het leven, veranderen dingen. Ik moet er toch zeker niet aan denken dat ik nog met dezelfde kleurige klemmetjes en bloemen in mijn haar liep, als ik deed toen ik jong was. Niks tegen de klemmetjes en bloemen hoor. Maar ik ben naarmate de tijd verstreek gewoon verandert, gelukkig wel als je het mij vraagt.

Van mijn kant dus niet een protest tegen het feit dat een gedeelte van de samenleving klaar is voor verandering, maar tegen de manier waarop die verandering dient bereikt te worden. 

Misschien ook wel eens tijd dat we het demonstreren inruilen voor een andere manier om je stem te laten horen?