“Kunst is activisme, net zo goed als dat je stem dat is.”

Eli Verboket (21) is een up-and-coming drag artiest. Als flamboyant figuur reist ze de hotspots van de LHBTQ+ community af. Soms om de make-up te doen, soms als model en op de plekken waar zij zich écht thuis voelt treedt ze zelfs op. Ze staat tussen de transgenders, crossdressers en een regenboog aan andere typetjes. Voor de buitenstaander lijkt de non-binaire subcultuur soms moeilijk te begrijpen.

“Als we het hebben over nonbinair zijn spreken we van een umbrella term. Dit is een overkoepelende term voor mensen die niet ‘cis’ zijn. Dus stel je bent geboren als vrouw maar je voelt je dat niet, maar je voelt jezelf ook geen man, dan ben je nonbinair. Er zijn nog veel meer termen om jezelf zo accuraat mogelijk te beschrijven.”

En wat betreft ‘cis’:

“Als we spreken over iemand die cisgender is, spreken we over een persoon die zich helemaal prima voelt bij het gegeven gender, of dat nou man of vrouw mag zijn. De reden dat we ‘cis’ zeggen en niet ‘straight’ is omdat genderidentiteit losstaat van je seksualiteit.”

Eli noemt haarzelf graag een drag artiest om iedereen in zijn, haar of diens waarden te laten. Ze ziet zichzelf als kunstenaar, wiens kunst vloeit over verschillende soorten spectra. Bewust noemt ze zichzelf geen drag queen of king, nee, Eli beloopt beide genderrollen. Wanneer ze zichzelf wat kwetsbaarder voelt speelt ze een voluptueuze dame, en wanneer wat stoerder tekent ze een snorretje op haar bovenlip.

“Daarnaast is het heel belangrijk om je bezig te houden met de intenties en je rechten. Pride begon als een riot. We vechten naar meer en meer vrijheid en acceptatie. Nog elke dag. Je kunst is je activisme, net zo goed als dat je stem dat is.”

Eli’s introductie met de dragscene was vrij onschuldig. Na een dagje Amsterdam gingen zij en haar vrienden naar een drag show in de Melkweg. Dit waren voornamelijk dragqueens en -kings uit Amerika, bekend van RuPaul’s Drag Race. Hier heeft ze onder andere Madame Madness leren kennen. Eli was overweldigd door de hartelijkheid die ze ontving. Maar dit was voor haar slechts “the tip of the iceberg!”

Haar netwerk groeide snel. Op een gegeven moment was ze bijna elk weekend te vinden in Club NYX, een plek waar ze veel vrienden aan over heeft gehouden. Haar eerste echte gig was dan ook het NYX-festival op Thuishaven. Daarna volgden venues als Paradiso en Ahoy. Ook kwam ze in contact met Marieke Samallo, een van de oprichters van het Milkshake-festival in het Westerpark. Ze praat met een glimlach op haar gezicht. “Marieke Samalo is een van de liefste vrouwen die ooit heb leren kennen.”

Zo boekt Eli de laatste jaren veel succes, zelfs in pandemische tijden. Met oog op een 2022 vol festivals ziet haar carrière als drag artiest er hoopvol uit. Ze heeft zelfs wat projecten waar een heuse geheimhoudingsplicht aan vast zit. Tegen drag artiesten die hun debuut nog moeten maken zegt ze dit:
 
“Oefen je make-up, moves, manier van praten, manier van lopen! Hoe dichter je bij jezelf komt, hoe meer zelfverzekerdheid je ontwikkelt. Leer dingen precies te zeggen zoals je ze bedoelt en wees een beetje lief voor jezelf. Zet jezelf niet in een hokje. Aan het eind van de dag past niemand daar perfect in.”