Een falend brein?

De docent gaat als een sneltrein door het eerste uur van het college heen. Hij blijft maar ratelen. Ik ben nog bezig met het verwerken van de informatie van vijf minuten geleden. Elk klein detail wil ik weten, ik wil het uitpluizen. Dit college is veel te oppervlakkig voor mij. Tegen de tijd dat alles helder voor mij is zijn we tien minuten verder. Ik heb van alles gemist, wat heeft hij net verteld? Dan gaan we ook nog het tweede uur in groepjes opdrachten maken. ‘Pff, ik zoek het in mijn eigen tijd wel allemaal uit’, denk ik dan. Ik haak af. Ik verlaat het college en sla mijn laptop gefrustreerd dicht.   

Je hebt vast wel eens gehoord van ADHD. Hoogstwaarschijnlijk denk je aan zo’n irritant, stuitert jongetje dat maar niet stil kan zitten en alles eruit floept wat hij denkt. De Engelse term hiervoor is Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Lichamelijk ben je buitengewoon hyperactief. Bij ADD zit die hyperactiviteit in het brein. In het Engels is het Attention Deficit Disorder. Het is een ‘stoornis’ van de concentratie. Je hebt moeite met aandacht ergens bij te houden, je begint of rond taken niet af, je bent dromerig en vergeetachtig en plannen is erg lastig. Ik begrijp dat mensen denken dat het lijkt alsof ik er geen zin in heb, niet mijn best voor wil doen of lui ben, maar dat is zeker niet het geval.   

“Het schoolsysteem past niet bij mijn manier”  

Moeite met schoolsysteem  
Mijn wijze van denken, leren, waarnemen en werken is anders dan bij veel andere mensen. Mijn manier past dan ook niet goed bij het schoolsysteem. Dat kan me onzeker maken. Heel af en toe leer ik wel eens heel goed voor een tentamen, dan kan ik alles navertellen in mijn eigen woorden. Ik vind het leuk en het interesseert me. Dan is het tentamen zo ver, en is het multiple choice… Ik moet even schakelen. De antwoorden waar ik uit kan kiezen zijn kort en bondig terwijl ik het veel intenser en gedetailleerder heb geleerd. Logisch nadenken gaat nu een stuk lastiger. Zo diep de stof induiken heeft voor mij dus helemaal geen zin, want daar vraagt het systeem niet naar, ik dacht altijd van wel…  

Valkuilen  
Over het algemeen begin ik altijd te laat met leren, vaak haal ik dan alsnog wel een zesje maar dat is niet goed genoeg, vind ik. Daarnaast gaat dit late beginnen gepaard met heel veel stress en lichamelijke klachten zoals misselijkheid en hoofdpijn. Elke keer als er een tentamen aankomt zeg ik tegen mezelf dat ik de stof moet gaan bijhouden en op tijd moet gaan beginnen met leren. Negen van de tien keer lukt dit niet. Alles in mijn gedachten houdt me tegen om te beginnen. ‘Het is pas over een week, morgen beginnen is vroeg genoeg’, denk ik dan. Deze gedachten blijven doorgaan totdat de deadline bijna in zicht is. Nu begin ik toch de druk te voelen. Ongeveer drie dagen voor een groot tentamen geef ik me er dan maar aan over. Als ik eenmaal ben begonnen gaat het eigenlijk wel lekker. Ik kom in een hyperfocus en ik kan een hele dag alleen maar gefocust zijn op één taak: leren. Drie volle dagen ben ik bezig met het samenvatten van de stof. Een klasgenoot vroeg mij: “Maar wanneer ga je dan leren?”. Ik was even verward want ik was er heilig van overtuigt dat ik eindelijk aan het leren was. Hierdoor ging ik weer twijfelen aan mijzelf. Maar eigenlijk verklaart mijn ADD heel goed waarom het samenvatten van de stof goed genoeg voor mij is. Psycholoog Hannah van Dokter Bosman Kliniek vertelde mij dat dat komt door een diepe informatieverwerking, wat veel ADD’ers hebben. Bij alles wat ik leer en oppik blijft het niet aan de oppervlakte, maar denk ik er gelijk diep en bewust over na. Voor mij is dat goed genoeg om een voldoende te halen. Natuurlijk heb ik het liefst alleen maar achten, maar daar past het schoolsysteem niet bij. Ik heb ‘geluk’ dat door mijn intelligentie ik alsnog mijn tentamens haal, terwijl het systeem eigenlijk niet aansluit bij mijn brein.   

Je denkt nu vast ‘wat zeurt ze dan? Ze haalt het toch gewoon’. Dat klopt, maar wel met heel veel stress, hoofdpijn, misselijkheid, slecht gevoel over mezelf, vermoeidheid en boosheid. Ik wil ook gewoon kunnen plannen en me daaraan houden. De colleges kunnen volgen zonder afgeleid te raken en als ik het college niet volg mezelf kunnen aanzetten tot het zelf uitzoeken van de stof. En dan natuurlijk de bevestiging van een hoger cijfer als ik wel een keer op tijd begin met leren. Dat zou mezelf al heel veel voldoening geven.   

“Ik moet dit gewoon kunnen”  

Mijn manier  
Psycholoog Hannah van Dokter Bosman Kliniek helpt mij bij het leren omgaan met ADD in mijn dagelijks leven. Ze leert mij om liever voor mezelf te zijn en echt te luisteren naar mijn gevoel. “Je zegt steeds de woorden ‘moet’ en ‘gewoon’”, zei ze lacherig tijdens onze vorige sessie. Ik vond het grappig dat zij dat opmerkte, want pas nadat zij het zei viel het mij op hoe vaak ik die woorden gebruik. Ik wil altijd alles kunnen, alles weten, overal de beste in zijn. Want als dat voor mijn gevoel niet zo is, voel ik me weer slecht over mezelf en zegt een stemmetje in mijn hoofd dat ik dat had moeten kunnen of dat het slecht is dat ik het niet kan. De hele dag speelt er zo’n confrontatie in mijn hoofd, dat is erg vermoeiend. Daarom moet ik op zoek gaan naar mijn waarden. Falend brein? Nee, gewoon mijn manier.