Baarnaar Tjeerd Zwaan van Jonathan naar Willem II: ‘Tijdens mijn jaren bij Jonathan was mijn doel om profvoetballer te worden en daar heb ik keihard voor gewerkt’

Door: Jelle Martinus

Profvoetballer worden, een droom van vele jeugdspelers in Nederland. Vele halen het niet. De weg is lang en zit vol met hobbels. Niet alleen houd je weinig tijd over voor school, vrienden en andere hobby’s, ook is de kans heel klein dat je er tussen komt. Hard werken en niet opgeven zijn clichés, maar toch is dit hetgeen wat Tjeerd Zwaan van zestien uiteindelijk noemt als reden voor het halen van een BVO (betaald voetbal organisatie). Hij maakt namelijk de stap naar Willem II O18-1 en verteld hoe hij dit heeft bereikt.

Stel je even voor?                                        

Ik ben Tjeerd, 16 jaar oud en woon in Baarn. Ik doe gymnasium op het Baarnsch Lyceum en zit nu in de vijfde klas. Daarnaast voetbal ik bij Willem II in de O18-1. Voetballen is dan ook mijn grootste passie en dit doe ik iedere dag.

Hoelang voetbal je al en waarom is dit zo’n grote hobby van je?

Ik voetbal al sinds mijn zesde. Ik vind voetbal het leukste wat er is. Het geeft me een bepaald gevoel wat ik niet echt kan omschrijven. Voetbal verveelt nooit, wat ik bij andere sporten op een gegeven moment wel heb.

Kan je je route van clubs beschrijven? Dus waar begon je met voetballen en wanneer ging je naar een andere club en waarom?

Ik ben begonnen bij de mini’s van S.V. Baarn en bleef bij Baarn tot en met de O10-1. Daarna ging ik naar de O11-1 van Jonathan in Zeist. Ik ging hier naartoe, omdat ik op een hoger niveau wilde voetballen en om uiteindelijk profvoetballer te worden. 

Daar had ik de trainer Rik van der Horst die ik al kende van Voetbalschool Oranje bij  S.V. Baarn. Dit jaar ging erg goed en hier heb ik me goed kunnen ontwikkelen. Het jaar daarop ging ik naar de o12-1 van HC&FC Victoria in Hilversum. Ik ging hier naartoe, omdat het korter rijden was en omdat Victoria destijds een betere jeugdopleiding had. Ook zou trainer Rik niet de o12-1 van Jonathan coachen, omdat hij een jaar naar Barcelona ging.

Na een jaar bij Victoria te hebben gespeeld wilde ik toch graag weer terug naar mijn oude team bij Jonathan. Hier had ik goede vrienden en Rik kwam weer terug uit Barcelona en zou de o13-1 gaan coachen. Sindsdien heb ik bij Jonathan gezeten en dit jaar heb ik vanuit de O17-1 uiteindelijk de overstap kunnen maken naar een profclub.

Wat is je persoonlijke droom altijd geweest?

Mijn droom is altijd al geweest om profvoetballer te worden. Vroeger had ik altijd wel een bal aan mijn voet, nog steeds eigenlijk. Toen werd het wel duidelijk dat ik hier later wat mee wilde gaan doen.

Was deze droom hetzelfde als een doel voor jou?

Voor mijn overstap naar Jonathan dacht ik dat profvoetballer worden wel zou lukken en dat ik er niet veel voor hoefde te doen. Toen ik bij Jonathan ging spelen realiseerde ik me dat het niet makkelijk ging worden en dat ik hard moest werken om mijn doel te bereiken. Tijdens mijn jaren bij Jonathan was mijn doel om profvoetballer te worden en daar heb ik keihard voor gewerkt, met name de afgelopen twee jaar.

Wat doe je eraan om je droom te verwezenlijken?

Elke dag trainen. Daarnaast zorg ik goed voor mijn lichaam. Zo eet ik gezond en ga ik op tijd naar bed. Ook kijk ik wedstrijden van grote clubs om van de profs te leren.

Wat vind je van het huidige jeugdvoetbal in Nederland?

Ik vind dat het huidige jeugdvoetbal van Nederland erg goed is. Nederland heeft het beste jeugdvoetbal van de wereld, misschien niet de allerbeste voetballers of talenten, maar wel de beste clubs voor de jeugd.

Je gaat voetballen bij Willem II, hoe ben je daar terecht gekomen?

Het begon allemaal toen een teamgenoot van mij, Rob, me appte dat we ons in konden schrijven voor een talentendag bij Willem II. Je moest allemaal dingen invullen en dan werd je aan de hand van het niveau dat je speelde uitgenodigd. Wij waren allebei uitgenodigd. Niek, een jongen waar ik op zondag vaak mee train, was ook uitgenodigd. Er waren in totaal ongeveer 60 jongens uitgenodigd voor deze dag. We moesten partijen spelen en een conditietesten doen. Van deze dag waren er 11 jongens  geselecteerd, waaronder Rob, Niek en ik, om een wedstrijd tegen de O18 van Willem II te spelen. Na deze wedstrijd waren er 5 jongens uitgenodigd om stage te lopen. Dat houdt in dat je 12 keer mee mag trainen met de club. Weer zaten Rob, Niek en ik erbij. Na de 12 trainingen kregen we alle drie te horen dat we welkom zijn om het komende jaar te spelen bij Willem II. Toen heb ik getekend.

Hoe ga je het voetballen in Tilburg combineren met het studeren?

Studeren combineren met voetballen op een hoog niveau is lastig. Zeker als je een uur moet rijden, 5 keer per week traint en een wedstrijd moet spelen.

Daarom heb ik de mogelijkheid om naar school te gaan in Tilburg en in een gastgezin te verblijven. Toch ga ik dit niet doem, omdat ik mijn examenjaar op het Baarnsch Lyceum wil doen en daar mijn diploma wil halen. Als ik iets begin wil ik het ook afmaken. Daarnaast is het Baarnsch Lyceum erg flexibel met mijn trainingstijden en houden rekening met mijn voetbal.

Is het voor spelers van jouw leeftijd lastig om het studeren helemaal los te laten?

Dat is het zeker. Spelers hebben het nou eenmaal druk met voetbal en houden daarom weinig tijd over aan school en vrije tijd. Dit maakt het verleidelijk om te stoppen met school of een lager niveau te doen. Veel jongens gaan naar mijn mening hier de fout in. School is belangrijker dan voetbal. Je kan het beste talent van de wereld zijn, maar als je geblesseerd raakt en geen diploma hebt, wat doe je dan?

Beschrijf de insteek van je ouders eens? Wat doen ze sinds je klein was om je te ondersteunen en wat geven ze je mee?

Waar ik nu zit heb ik grotendeels aan mezelf te danken, maar mijn ouders hebben enorm veel tijd in mij gestoken dus ik heb ook veel aan hen te danken. Toen ik nog bij S.V. Baarn zat ging ik altijd op de fiets naar de club, maar sinds ik bij Jonathan speelde reed mijn vader me naar voetbal. Nu ik bij Willem II speel doet hij dat nog steeds. Mijn ouders vinden dat ik alles moet geven als ik er echt voor wil gaan. Ze doen alles voor me als ik maar mijn best doe en het naar mijn zin heb. En als ik niet mijn best doe op school dan wordt er niet gereden naar Tilburg, want school gaat voor.

Heb je tips voor jongere voetballers of leeftijdsgenoten die ook ooit een stap willen maken?

Bijna elke jonge voetballer wil profvoetballer worden, maar bij heel weinig lukt dit. Profvoetballer worden is lastig en de weg ernaartoe is soms alles behalve leuk. Velen realiseren zich dat en geven het op. Mijn advies voor degene die echt ervoor willen gaan is hard blijven werken. Dat is het geheim. Hoe meer tijd je investeert in jezelf, hoe meer je ervoor terug krijgt.